Postępowanie o zatwierdzenie układu 2.0

Dzień dobry! Jako, że zakończyłem ogólne przybliżanie charakteru i poszczególnych etapów postępowania o zatwierdzenie układu w obowiązującej wersji zwanej 2.0., poniżej zamieszczam wpis, w którym w sposób „zbiorczo” opisuję całe postępowanie i poszczególne etapy.

Od 1 grudnia podmioty, które chcą wejść na ścieżkę restrukturyzacji, mogą skorzystać z postępowania o zatwierdzenie układu w wersji 2.0. Nie jest to całkowita nowość, a bardziej zmodyfikowana wersja postępowania o zatwierdzenie układu – jednego z czterech postępowań restrukturyzacyjnych zmierzających do uzdrowienia firmy pogrążonej w tarapatach, jakie przewiduje ustawa z 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1588; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2140). Jednocześnie wersja postępowania o zatwierdzenie układu 2.0 ma zastąpić cieszące się w ostatnim okresie wielką popularnością uproszczone postępowanie restrukturyzacyjne.

Niniejszy wpis ma na celu przedstawienie podstawowych funkcji jak i etapów postępowania o zatwierdzenie układu 2.0.

Celem postępowania o zatwierdzenie układu w wersji 2.0. jest aktywacja ochrony przed wierzycielami i przeprowadzenia szybkiej restrukturyzacji, która da możliwość postawienia przedsiębiorstwa na nogi.

Przyjrzyjmy się bliżej dobrodziejstwom procedury, z których może w toku postępowania skorzystać dłużnik.

Przebieg postępowania krok po kroku:

Etap 1

Zawarcie umowy z doradcą restrukturyzacyjnym.

Procedura zaczyna się od zawarcia umowy między dłużnikiem a doradcą restrukturyzacyjnym o sprawowanie nadzoru nad przebiegiem postępowania. Na jej podstawie doradca obejmuje funkcję nadzorcy układu i na bieżąco kontroluje przebieg postępowania oraz zgodność z prawem działań podejmowanych przez dłużnika. Rolą doradcy jest także wspieranie przedsiębiorcy fachową wiedzą na kolejnych etapach procedury oraz pomoc w przygotowaniu dokumentacji wymaganej przez przepisy prawa restrukturyzacyjnego.

Etap 2

Sporządzenie spisu wierzytelności, spisu wierzytelności spornych oraz wstępnego planu restrukturyzacyjnego.

Przed dokonaniem obwieszczenia o dniu układowym konieczne jest przygotowanie trzech dokumentów, które stanowią źródło informacji o zobowiązaniach dłużnika i planie naprawy jego przedsiębiorstwa. Dokumenty te powinny zostać przygotowane przy ścisłej współpracy pomiędzy dłużnikiem, a doradcą restrukturyzacyjnym.

Etap 3

Dokonanie obwieszczenia o dniu układowym.

Obwieszczenie jest jednym z kluczowych momentów postępowania o zatwierdzenie układu. Od tej chwili dłużnik otrzymuje ochronę prawną.

Etap 4

Decyzja w sprawie układu – głosowanie wierzycieli nad propozycjami układowymi dłużnika

Decyzja wierzycieli dotycząca układu to istota każdego postępowania restrukturyzacyjnego. Wierzyciele decydują, czy np. wyrażają zgodę na rozłożenie spłaty swoich wierzytelności na raty, umorzenie części wierzytelności głównej, zrzeczenie się odsetek itp. Jeżeli wierzyciele nie wyrażą zgody na układ, to cała restrukturyzacja zakończy się niepowodzeniem, a w konsekwencji niewykluczone, że dłużnik będzie musiał wystąpić z wnioskiem o ogłoszenie swojej upadłości.

Etap 5

Stwierdzenie przyjęcia układu

Czynność ta potwierdza, że przewidziana przepisami większość osobowa i kapitałowa wierzycieli zagłosowała za przyjęciem układu.

Etap 6

Zatwierdzenie układu przez sąd

Jeśli głosowanie nad układem przebiegnie w sposób pomyślny dla dłużnika, to po stwierdzeniu przyjęcia układu dłużnik występuje z wnioskiem o jego zatwierdzenie do sądu. Rolą sądu jest przede wszystkim zbadanie, czy nie zachodzą przesłanki odmowy zatwierdzenia układu, i jeżeli ich nie zidentyfikuje, to zatwierdza układ postanowieniem.

Etap 7

Przystąpienie do realizacji zapisów układu przez dłużnika

Jest to ostatni etap postępowania. Dłużnik przystępuje do wykonania zapisów układu, spłacając kwoty, na które zgodzili się wierzyciele.

Poniżej szczegółowy opis poszczególnych etapów.

Zawarcie umowy z doradcą restrukturyzacyjnym.

Jak pisałem w poprzednim wpisie na blogu procedura zaczyna się od zawarcia umowy między dłużnikiem a doradcą restrukturyzacyjnym o sprawowanie nadzoru nad przebiegiem postępowania. Na jej podstawie doradca obejmuje funkcję nadzorcy układu i na bieżąco kontroluje przebieg postępowania oraz zgodność z prawem działań podejmowanych przez dłużnika. Rolą doradcy jest także wspieranie przedsiębiorcy fachową wiedzą na kolejnych etapach procedury oraz pomoc w przygotowaniu dokumentacji wymaganej przez przepisy prawa restrukturyzacyjnego.

W związku z powyższym należy odpowiedzieć na kluczowe pytania.

Kim jest doradca restrukturyzacyjny?

Zawód doradcy restrukturyzacyjnego jest nowym zawodem regulowanym, który został utworzony w wyniku wejścia w życie Ustawy – Prawo restrukturyzacyjne w dniu 1 stycznia 2016 r. Doradca restrukturyzacyjny jest osobą, która pełni funkcje w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych. Powinna ona posiadać wiedzę z zakresu prawa, ekonomii, zarządzania. Jego kompetencje potwierdza licencja, nadawana przez Ministra Sprawiedliwości.

Licencja doradcy restrukturyzacyjnego umożliwia pełnienie funkcji syndyka, nadzorcy oraz zarządcy.

Przyszły doradca rekrutacyjny musi spełnić różnego rodzaju wymagania. O licencję mogą starać się osoba fizyczna, która:

• ma obywatelstwo kraju członkowskiego UE albo któregoś z takich państw jak: Norwegia, Islandia, Liechtenstein oraz Szwajcaria,
• zna język polski w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności syndyka, nadzorcy lub zarządcy,
• ma pełną zdolność do czynności prawnych,
• ukończyła studia wyższe i uzyskała tytuł magistra lub równorzędny w kraju członkowskim UE albo Norwegii, Islandii, Liechtensteinie lub Szwajcarii,
• odznacza się nieposzlakowaną opinią,
• w okresie 15 lat przed złożeniem wniosku o licencję doradcy restrukturyzacyjnego przez co najmniej 3 lata zarządzała majątkiem upadłego przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwem lub jego wyodrębnioną częścią w Polsce, innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo Norwegii, Islandii, Liechtensteinu czy też Szwajcarii,
• nie była karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe,
• nie jest podejrzana albo oskarżona o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe,
• nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych Krajowego Rejestru Sądowego,
• złożyła z pozytywnym wynikiem egzamin przed Komisją Egzaminacyjną, powołaną przez Ministra Sprawiedliwości.

Doradca restrukturyzacyjny może pełnić funkcję syndyka masy upadłości w postępowaniu upadłościowym. Ponadto osoba wykonująca ten zawód jest też uprawniona do wykonywania czynności m.in. nadzorcy układu, nadzorcy sądowego i zarządcy ustanowionych dla dłużnika w postępowaniu restrukturyzacyjnym, a także tymczasowego nadzorcy sądowego lub zarządcy przymusowego (w celu zabezpieczenia majątku dłużnika do czasu rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku o otwarcie względem niego postępowania restrukturyzacyjnego lub ogłoszenie jego upadłości).

Doradca restrukturyzacyjny jest także uprawniony do wykonywania czynności doradztwa restrukturyzacyjnego – obejmują one udzielanie porad, opinii czy wyjaśnień zarówno dla dłużników czy przedsiębiorstw zagrożonych niewypłacalnością, jak i dla wierzycieli.

Rola doradcy restrukturyzacyjnego w postępowaniu:

Generalnie zadaniem doradcy restrukturyzacyjnego jest:

• wsparcie dłużnika w toku postępowania,
• pomoc lub przygotowywanie propozycji układowych i korygowanie ich w trakcie postępowania,
• pomoc lub przygotowanie spisu wierzytelności oraz spisu wierzytelności spornych,
• czuwanie nad przebiegiem procesu restrukturyzacji,
• komunikowanie wierzycielom informacji potrzebnych dla podjęcia przez nich decyzji w przedmiocie głosownia nad układem.

Doradca restrukturyzacyjny jako nadzorca układu na koniec postępowania sporządza bardzo szczegółowe i rozbudowane sprawozdanie, które stanowi załącznik do wniosku dłużnika o zatwierdzenie układu.

Reasumując należy wskazać, że pomimo iż zawarcie umowy jest wstępną fazą postępowania, jednakże z uwagi na rolę doradcy restrukturyzacyjnego jest ona w praktyce najważniejszym punktem postępowania. Nie sposób przecenić roli doradcy (nadzorcy układu), albowiem z jednej strony stanowi on merytoryczne wsparcie dla dłużnika, a z drugiej jest buforem komunikacyjnym w kontaktach z często sfrustrowanymi wierzycielami. Wiedza, doświadczenie i pozycja nadzorcy układu gwarantują wierzycielom transparentność całej procedury. Dzięki temu są oni w stanie podjąć racjonalną decyzję, czy w ramach głosowania nad układem zdecydują się wesprzeć dłużnika swoim głosem.

Sporządzenie spisu wierzytelności, spisu wierzytelności spornych oraz wstępnego planu restrukturyzacyjnego.

Jeśli dłużnik dokonał wyboru i zawarł już umowę z doradcą restrukturyzacyjnym, a on sam rozpoczął pełnienie swojej funkcji jako nadzorca układu, to dłużnik ustala tzw. dzień układowy. Nadzorca układu może dokonać obwieszczenia o ustaleniu dnia układowego. Zanim jednak obwieszczenie takie zostanie dokonane, muszą zostać jeszcze spełnione dodatkowe warunki. Zgodnie z przepisami może ono zostać dokonane dopiero po sporządzeniu spisu wierzytelności, spisu wierzytelności spornych oraz wstępnego planu restrukturyzacyjnego. Są to dokumenty kluczowe dla całego postępowania.

Dzień układowy jest to data kluczowa dla restrukturyzacji zobowiązań dłużnika, będzie ona bowiem decydowała o tym, jakie zobowiązania zostaną objęte układem, a jakie nie. I tak:

1. zobowiązania powstałe przed dniem układowym – będą zobowiązaniami objętymi układem, a ich zaspokojenie będzie następowało na podstawie warunków przyjętego układu,
2. zobowiązania powstałe w dniu układowym i później – nie będą układem objęte.

Spis wierzytelności

Spis ten wskazuje na nieuregulowane zobowiązania dłużnika, które podlegać będą restrukturyzacji w ramach układu i określać będą krąg
wierzycieli głosujących nad układem.

Spis wierzytelności spornych

Wierzytelności sporne to te wierzytelności, których uregulowania domagają wierzyciele dłużnika, natomiast dłużnik je kwestionuje (np. w ramach toczącego się postępowania sądowego lub też odmawia ich zapłaty z innych względów). Spis ten ma istotne znaczenie, gdyż pozwala ocenić, czy postępowanie może w ogóle się toczyć. Postępowanie o zatwierdzenie układu może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15 proc. sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.

Wstępny plan restrukturyzacyjny

Dokument ten ma na celu wyjaśnienie przyczyn trudnej sytuacji ekonomicznej dłużnika oraz stanowi zarys rozwiązań, które mają doprowadzić do restrukturyzacji zobowiązań. Na dalszym etapie postępowania miejsce wstępnego planu zajmuje już właściwy plan restrukturyzacyjny, który stanowi już znacznie bardziej rozbudowany dokument.

Kto sporządza spis wierzytelności, spis wierzytelności spornych oraz wstępny plan restrukturyzacyjny?

Dłużnik, aby zainicjować możliwość dokonania obwieszczenia, powinien przedłożyć nadzorcy układu dokumenty w postaci spisu wierzytelności oraz wstępnego planu restrukturyzacyjnego, a na dalszym etapie postępowania dokumenty te zostaną ewentualnie zaktualizowane przez nadzorcę układu. Natomiast właściwy plan restrukturyzacyjny nadzorca przygotuje wspólnie z dłużnikiem.

Dokonanie obwieszczenia o dniu układowym.

Etap III dotyczy obwieszczenia o dniu układowym. Obwieszczenie jest jednym z kluczowych momentów postępowania o zatwierdzenie układu. Od tej chwili dłużnik otrzymuje ochronę prawną.

Dzień układowy mówiąc najprościej jest to czas, jaki dają sobie dłużnik i nadzorca układu na przeprowadzenie procedury zbierania głosów.

Zgodnie z art. 211 prawa restrukturyzacyjnego: Niezwłocznie po rozpoczęciu przez nadzorcę układu pełnienia swojej funkcji dłużnik dokonuje ustalenia dnia układowego (art. 211 ust.1). Dzień układowy przypada nie wcześniej niż trzy miesiące i nie później niż dzień przed dniem złożenia wniosku o zatwierdzenie układu (art.211 ust. 2). Według stanu z dnia układowego określa się uprawnienia wierzycieli do głosowania nad układem oraz skutki przyjętego układu (art. 211 ust. 3). Wierzytelności powstałe po dniu układowym nie są objęte układem (art. 211 ust. 4).

Stosownie do powyższego należy wskazać, że przepisy prawa restrukturyzacyjnego wyznaczają jako maksymalny czas trwania postępowania okres 4 miesięcy (od obwieszczenia do złożenia wniosku o zatwierdzenie układu), podczas gdy głos oddany przez wierzyciela zachowuje ważność przez 3 miesiące (między jego oddaniem a złożeniem wniosku o zatwierdzenie układu do sądu). Aby dzień, według którego określa się skutki zawartego układu, nie przypadał na okres po wpłynięciu wniosku o zatwierdzenie do sądu, musi on o co najmniej 1 dzień wyprzedzać dzień złożenia wniosku o zatwierdzenie układu do sądu.

Z praktycznego punktu widzenia, aby wykorzystać w pełni korzyści, jakie wiążą się z możliwością obwieszczenia o dniu układowym, należy uznać, że dzień układowy najkorzystniej wyznaczyć będzie na miesiąc przed dniem dokonania obwieszczenia o tym dniu – wtedy skutki ochronne będą trwały przez okres czterech miesięcy, a jednocześnie dłużnik zdąży złożyć wniosek o zatwierdzenie układu w terminie trzech miesięcy od daty dnia układowego.

Przy czym należy zauważyć, że nie ma przeszkód, aby doradca restrukturyzacyjny (nadzorca układu) i dłużnik wyznaczyli dzień układowy na dzień, który będzie bliższy dacie rozpoczęcia zbierania głosów niż 3 miesiące. W uzasadnionych wypadkach, w których liczba wierzycieli będzie mniejsza i będzie pozwalać na zebranie głosów od wszystkich wierzycieli objętych układem w tym czasie (np. w wypadku układu częściowego).

Korzyści jakie daje dzień układowy

Obwieszczenie o ustaleniu dnia układowego sprawia, że majątek dłużnika zostaje objęty ustawową ochroną przed egzekucją w sposób podobny jak ma to miejsce w postępowaniu sanacyjnym. Mówiąc w dużym uproszczeniu, dłużnik uzyskuje ochronę przed egzekucją niemal zupełną – jedynie na podstawie nielicznych wyjątków wierzyciele będą mogli uzyskać przymusowe zaspokojenie z majątku dłużnika.

Niezależnie od powyższej ochrony, po dokonaniu obwieszczenia o ustaleniu dnia układowego, jeśli przedmiotem zabezpieczenia jest majątek dłużnika nie jest dopuszczalne wykonywanie postanowień o zabezpieczeniu.

Koleją korzyścią jakie niesie nam postępowanie o zatwierdzenie układu 2.0 jest także ochrona kontraktów kluczowych dla przedsiębiorstwa dłużnika. Takimi umowami będą np. umowa najmu/dzierżawy lokalu lub nieruchomości, w których jest prowadzone przedsiębiorstwo dłużnika.

Do umów, których nie można wypowiedzieć będziemy zaliczać jeszcze:
umowy kredytu w zakresie środków postawionych do dyspozycji kredytobiorcy przed dniem otwarcia postępowania,
leasingu,
ubezpieczeń majątkowych,
umów rachunku bankowego,
umów poręczeń,
umów obejmujących licencje udzielone dłużnikowi oraz gwarancji lub akredytyw wystawionych przed dniem otwarcia przyspieszonego postępowania układowego oraz
innych umów o podstawowym znaczeniu dla prowadzenia przedsiębiorstwa dłużnika

Spis umów o podstawowym znaczeniu dla prowadzenia przedsiębiorstwa dłużnika sporządza nadzorca sądowy i składa do akt w terminie trzech tygodni od dnia otwarcia postępowania.

Po dokonaniu obwieszczenia o ustaleniu dnia układowego druga strona takiej kluczowej umowy nie może swobodnie wypowiedzieć łączącego ją z dłużnikiem stosunku prawnego. Będzie miała taką możliwość tylko w przypadkach gdy podstawą wypowiedzenia kontraktu jest niewykonywanie przez dłużnika bieżących zobowiązań z niego wynikających.

Ograniczenia

Dokonanie obwieszczenia niesie za sobą nie tylko korzyści, ale także pewne ograniczenia, które mogą wiązać się z negatywnymi skutkami dla dłużnika. Wraz z obwieszczeniem o ustaleniu dnia układowego, nadzorca układu rozpoczyna wykonywanie uprawnień nadzorcy sądowego, przez co dłużnik może dokonywać wyłącznie czynności mieszczących się w zakresie zwykłego zarządu. Czynności przekraczające zwykły zarząd wymagają zgody nadzorcy układu. Zgoda może być wyrażona przed dokonaniem czynności, jak również po jej dokonaniu, w terminie 30 dni. Natomiast brak wymaganej zgody ciągnie za sobą skutek w postaci nieważności czynności.

Na koniec należy pamiętać, że niestety nie w każdej sytuacji dokonanie obwieszczenia o wyznaczeniu dnia układowego będzie możliwe. Nadzorca odmówi dokonania obwieszczenia, jeżeli w ciągu ostatnich 10 lat obwieszczenie takie zostało już dokonane albo prowadzono wobec dłużnika inne postępowanie restrukturyzacyjne, które zostało umorzone (chyba że do umorzenia doszło za zgodą rady wierzycieli). Natomiast jeśli dłużnik uważa, że odmowa dokonania obwieszczenia była niesłuszna, może złożyć skargę do sądu restrukturyzacyjnego.
W razie nie złożenia skargi lub jej oddalenia postępowanie będzie toczyło się dalej jako „zwykłe” postępowanie o zatwierdzenie układu.

Jak widać postępowanie o zatwierdzenie układu daje realną możliwość na wyjście z zadłużenia lub poprawieniu sytuacji majątkowej.

Decyzja w sprawie układu – głosowanie wierzycieli nad propozycjami układowymi dłużnika

Decyzja wierzycieli dotycząca układu to istota każdego postępowania restrukturyzacyjnego. Wierzyciele decydują, czy np. wyrażają zgodę na rozłożenie spłaty swoich wierzytelności na raty, umorzenie części wierzytelności głównej, zrzeczenie się odsetek itp. Jeżeli wierzyciele nie wyrażą zgody na układ, to cała restrukturyzacja zakończy się niepowodzeniem, a w konsekwencji niewykluczone, że dłużnik będzie musiał wystąpić z wnioskiem o ogłoszenie swojej upadłości. Dlatego tak ważne jest odpowiednie przygotowanie propozycji układowych.

Propozycje układowe

Propozycje układowe należy w skrócie określić jako proponowane przez dłużnika ustępstwa ze strony wierzycieli, obrazujące poziom zaspokojenia adekwatny do możliwości finansowych dłużnika. Propozycje układowe są odrębnym dokumentem, który przygotowywany jest wspólnie przez nadzorcę układu oraz dłużnika.

Artykuł 156 prawa restrukturyzacyjnego przedstawia przykładowe wyliczenie propozycji układowych.
Restrukturyzacja zobowiązań dłużnika obejmuje w szczególności:
1) odroczenie terminu wykonania;
2) rozłożenie spłaty na raty;
3) zmniejszenie wysokości;
4) konwersję wierzytelności na udziały lub akcje;
5) zmianę, zamianę lub uchylenie prawa zabezpieczającego określoną wierzytelność.

Jak zostało wskazane wyliczenie sposobów restrukturyzacji zobowiązań dłużnika zawartych w propozycjach układowych ma charakter przykładowy. Dopuszczalne jest przedstawienie i przyjęcie dowolnych propozycji układowych, byleby pozostawały w zgodzie z innymi przepisami prawa.

Ograniczenia dotyczące propozycji układowych

Dłużnik w propozycjach układowych jest ograniczony jedynie w stosunku do zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Emerytur Pomostowych, z tytułu składek na własne ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne dłużnika oraz innych zobowiązań dłużnika wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Co do wspomnianych wierzytelności propozycje układowe mogą jedynie obejmować rozłożenie na raty lub odroczenie terminu płatności. Oznacza to tyle, że sprzeczne z prawem będą propozycje układowe przewidujące redukcję wspomnianych wierzytelności

Wierzytelności zabezpieczone hipoteką

Propozycje układowe wobec wierzyciela, którego wierzytelność zabezpieczona jest hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską przewidują pełne zaspokojenie jego wierzytelności (wierzytelność główna wraz z należnościami ubocznymi)
bądź przewidują zaspokojenie tegoż wierzyciela w stopniu nie niższym od tego, jakiego może się spodziewać w przypadku dochodzenia wierzytelności wraz z należnościami ubocznymi z przedmiotu zabezpieczenia, w terminie określonym w układzie, to jego wierzytelność jest objęta układem bez konieczności wyrażania przez tego wierzyciela zgody.

Przekładając powyższe na bardziej zrozumiałe  : dłużnik chcąc objąć układem wskazanego powyżej wierzyciela, może zaproponować mu odroczenie płatności w ratach, jednakże w odniesieniu do 100 proc. wierzytelności bądź w zakresie procentowym (lub wyższym) odpowiadającym wartości przedmiotu zabezpieczenia. W przeciwnym wypadku wymagana jest zgoda wierzyciela na objęcie go układem.

Przykład propozycji układowych

Grupa 1 – Wierzyciele publicznoprawni – wierzyciele posiadający wierzytelności z tytułu podatków lub innych danin publicznych;
a. Spłata łącznej sumy wierzytelności – lecz nie więcej niż 30 000 zł (trzydzieści tysięcy złotych) nastąpi w 6 równych ratach, przy czym
spłata pierwszej raty nastąpi w terminie 3 miesięcy od dnia, w którym nastąpiło stwierdzenie prawomocności postanowienie o zatwierdzenie układu, raty będą płatne do 10 dnia każdego miesiąca;
b. Redukcja o 25% (dwadzieścia pięć procent) łącznej sumy wierzytelności przekraczających kwotę 30 000 (trzydzieści tysięcy złotych) z
wyłączeniem wierzytelności wskazanych w art. 160 Pr Rest
c. Spłata niezredukowanych wierzytelności, o których mowa w lit. b powyżej nastąpi w 100 (sto) miesięcznych ratach, płatnych na koniec
każdego miesiąca, przy czym pierwsza rata płatna będzie na koniec drugiego półrocza następującego po półroczu, w którym nastąpiło
stwierdzenie prawomocności postanowienia o zatwierdzeniu układu, a wysokość każdej z rat będzie równa.

Głosowanie nad układem

Przedsiębiorca w restrukturyzacji ma do wyboru dwa sposoby głosowania nad układem: zbieranie głosów i zgromadzenie wierzycieli.

Pierwszy sposób polega na tym, że to nadzorca układu będzie pozyskiwał stanowisko wierzycieli w trybie zbierania głosów. Nadzorca układu będzie podejmował niezbędne czynności i starania, aby zebrać jak największą liczbę głosów.

Drugim sposobem jest wyznaczenie terminu zgromadzenia wierzycieli, na które mogą oni się stawić i zagłosować ustnie bądź pisemnie.

Stwierdzenie przyjęcia układu

Każde postępowanie restrukturyzacyjne zmierza do zatwierdzenia układu. Z momentem zatwierdzenia układu następuje uchylenie stanu niewypłacalności dłużnika. Wszystkie zobowiązania objęte układem regulowane będą w nowych terminach płatności lub jeśli postanowiono tak w układzie mogą np. ulec konwersji na udziały lub akcje, a co za tym idzie nie będą one spłacane w pieniądzu.

Po przyjęciu układu dłużnik musi złożyć do sądu wniosek o jego zatwierdzenie. W dalszym ciągu swoją rolę w postępowaniu pełni Nadzorca układu. Musi on w dalszym ciągu pełnić obowiązki wynikające z obwieszczenia o wyznaczeniu dnia układowego, a skutki wiążące się z tym obwieszczeniem zostają przedłużone do dnia prawomocnego umorzenia postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku o zatwierdzenie układu albo zakończenia postępowania o zatwierdzenie układu (a więc do dnia prawomocnej decyzji o zatwierdzeniu bądź odmowie zatwierdzenia układu).

Skutki zatwierdzenia układu

Z dniem zatwierdzenia układu postępowania zabezpieczające i egzekucyjne prowadzone przeciwko dłużnikowi w celu zaspokojenia wierzytelności objętych układem ulegają umorzeniu z mocy prawa (wcześniej, tj. na skutek dokonania obwieszczenia o ustaleniu dnia układowego, uległy one jedynie zawieszeniu). Jeśli takie postępowania prowadzone były w celu zaspokojenia wierzytelności nieobjętych układem, to mogą one zostać podjęte na wniosek wierzyciela.

Z dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu wygasa również funkcja nadzorcy układu. Jednak nie oznacza to,
że dłużnik będzie już sam działał w dalszej części postępowania. Co do zasady przepisy wymagają, aby dłużnik wykonujący układ dalej był pod pewną kontrolą. Z mocy prawa, dotychczasowy nadzorca układu staje się nadzorcą wykonania układu. Układ może jednak wskazywać inny podmiot, który będzie pełnił funkcję nadzorowania wykonania układu, bądź w ogóle nie przewidywać takiego nadzoru.

Nadzorca układu

Głównym zadaniem nadzorcy wykonania układu jest kontrolowanie wykonania planu restrukturyzacyjnego oraz samego układu i składanie na ten temat sprawozdań do sądu. Dłużnik obowiązany jest zatem do przekazania nadzorcy informacji potwierdzających wykonanie układu. Najczęściej dłużnik zatem będzie musiał dostarczać do nadzorcy układu dokumenty dotyczące płatności poszczególnych rat zgodnie z harmonogramem. Dłużnik w pełni odzyskuje również zarząd nad swoim przedsiębiorstwem. Nadzorca układu nie posiada już żadnych uprawnień co do wyrażania zgody na dokonanie przez dłużnika czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu.

Zmiana układu

Czy treść układu jest niezmienna? Otóż nie. Jeśli ziszczą się pewne warunki można dokonać zmian w zatwierdzonym już układzie.

W przypadku trwałego zmniejszenia dochodu z przedsiębiorstwa dłużnika, jak również w przypadku trwałego wzrostu jego dochodu możliwe jest złożenie wniosku o zmianę układu. Legitymowanymi do złożenia takiego wniosku są dłużnik, nadzorca wykonania układu bądź inna osoba, która z mocy układu jest uprawniona do wykonywania lub nadzorowania wykonania układu, oraz wierzyciel.

W tym przypadku inicjuje się postępowanie o zmianę układu. W postępowaniu o zmianę układu wyznacza się nadzorcę sądowego, a nad zmienianym układem głosują wierzyciele, którzy mieli prawo głosu na zgromadzeniu wierzycieli, na którym doszło do przyjęcia układu, choć
z tą różnicą, że głosują oni sumami wierzytelności pomniejszonymi o spłaty otrzymane w ramach wykonania układu (bądź zaspokojonymi w inny sposób).

Samo otwarcie postępowania o zmianę układu nie uchyla obowiązku wykonywania dotychczasowego układu. Do momentu prawomocnego zatwierdzenia układu dłużnik powinien zatem spłacać wierzycieli tak, jak to robił dotychczas.